Kinderrechtencoalitie Vlaanderen vraagt beter beleid voor niet-begeleide kinderen op de vlucht

Nieuw standpunt: ‘In de eerste plaats een kind’

Miljoenen kinderen gaan straks weer naar school, nieuwe regeringen krijgen hopelijk snel vorm. Tijdens deze nieuwe start wil Kinderrechtencoalitie Vlaanderen een bijzonder kwetsbare groep voor het voetlicht brengen: kinderen die alleen, zonder ouders of begeleider, hun land moeten ontvluchten en in België terechtkomen. 

De afgelopen jaren kreeg ons land te maken met een verhoogde toestroom van deze kinderen. Sommige van hen zijn amper 10 of 11. Anderen hebben hun 18de verjaardag in het vizier, wat in hun geval geen feest maar een enorme stressfactor is.

Doel van dit nieuwe standpunt? De knelpunten in het beleid rond onderwijs, opvang en procedures nauwgezet in kaart brengen en bruikbare en concrete beleidsadviezen formuleren, zodat de volgende Vlaamse en federale regeringen er meteen mee aan de slag kunnen.

Want ondanks de verharding van het debat rond migratie blijven deze kinderen in de eerste plaats een kind. Een kind dat in theorie beschermd wordt door het VN-kinderrechtenverdrag dat al sinds 1992 in ons land van kracht is. Het kinderrechtenverdrag geldt voor élke minderjarige. Ook voor een kind op de vlucht dat niet in ons land is geboren en onze taal nog niet spreekt.  

Zo verloren veel niet-begeleide kinderen al kostbare schoolmaanden omdat er geen plek op school voor hen gevonden werd. De kinderrechtencoalitie pleit daarom onder andere voor een slimmere monitoring van het aantal vrije plaatsen. Het afgelopen schooljaar vielen bovendien veel 17-jarigen uit de boot door een tijdelijke maatregel om het plaatstekort te ‘counteren’.

Verder in het standpunt ‘In de eerste plaats een kind’:

  • Hoe kunnen we vermijden dat kinderen van de radar verdwijnen? In 2023 waren het er 832, volgens Fedasil. 
  • Hoe kunnen we hoorzittingen beter organiseren, zodat ze minder lang duren en meer op maat van kinderen zijn? De UGent werkt aan een ‘kindvriendelijke zittingzaal’, maar de weg is nog lang. 
  • Welke opvanginitiatieven zijn kindvriendelijk en hoe kunnen we vermijden dat kinderen blijven belanden in grote, collectieve opvangcentra waar ze niet thuishoren? 
  • Hoe voorkomen we dat een jongere op de 18de verjaardag het recht op aangepaste opvang en ondersteuning verliest, zonder noemenswaardige overgangsperiode en dus met enorme gevolgen?